BAŞLARKEN
Bir küresel devrana esir olmuşuz,her yanımızdan karamsar hava estirilmekte.
‘Gözü körolası’ ekonomi mertliği tüketmekte ve ‘insan ilişkileri’ ilmek ilmek
çözülmekte

İnsanların biribirlerine ayıracak zamanları yok.Bırakın onu, bir ‘selamı’
esirger  hale gelmişler.İnadına günümüzde iletişim hızı ne kolay olanaklar            
sunuyor.Telefonun veya ‘klavyenin’ tuşlarına uzanmak,dokunmak sanki
işkenceymiş gibi geliyor bize.

Oysa öteki ucunda bir sıcak yürek,içten sözcükler kimbilir neler kazandıracak
günümüze.Yorgunluğumuz kalkacak omuzlarımızdan.Belki bir iki kahkaha
gelecek ardından; o gergin kaslarımız,sinirlerimiz gevşeyecek kalan zamana şifa
verecek.

İşte; beni böyle yaklaşık yarım yüzyıl öncelerine itip,dağarcığı  açmaya zorlayan
iletişim kolaylığıdır.Bunu sağlayan da dostumuz Hulusi Serezli oldu.Yazarlar da
eski dostlar ve öğrenciler olunca yazma ve paylaşma isteğim arttı.Arşivde,köşe-
bucakta kalıp çürüyeceğine (ne yazık ki bir kısmı öyle oldu),bakılsın,görülsün
istedim.                

Zile Lisesinin ilk öğrencilerinin çoğu şimdi emeklidir.Türkiyemizin her yerinde
etkin görevlerde olanlar var.Bizleri hala unutmayıp kapımızı çalanlar var.Rahmete
uğurladıklarımız var.Ne acıdır onların içinde çok sevdiklerimiz var.
İlk öğrencilerin çocukları,belki de torunları bu anılarda isimlerini okur,resimlerini
görür kıvanırlar ‘’Sen neymişsin,BABA/ANNE !!’’diyenler olacaktır,eminim..
İsimleri ve fotoğrafları yeralacak olanların bizi hoş göreceklerini umarım.Zaten
bunlar,Zile’ de bir dönem insanlarca paylaşılmış gösteri ve etkinliklerdir;özel
nitelik taşımamaktadır. Haziran / 2008  - BURSA

HÜSEYİN  ULUS
ZİLE LİSESİ İNGİLİZCE ÖĞRETMENİ                      
 ( l965-1973 )