BAŞLARKEN Bir küresel devrana esir olmuşuz,her yanımızdan karamsar hava estirilmekte. ‘Gözü körolası’ ekonomi mertliği tüketmekte ve ‘insan ilişkileri’ ilmek ilmek çözülmekte
İnsanların biribirlerine ayıracak zamanları yok.Bırakın onu, bir ‘selamı’ esirger hale gelmişler.İnadına günümüzde iletişim hızı ne kolay olanaklar sunuyor.Telefonun veya ‘klavyenin’ tuşlarına uzanmak,dokunmak sanki işkenceymiş gibi geliyor bize.
Oysa öteki ucunda bir sıcak yürek,içten sözcükler kimbilir neler kazandıracak günümüze.Yorgunluğumuz kalkacak omuzlarımızdan.Belki bir iki kahkaha gelecek ardından; o gergin kaslarımız,sinirlerimiz gevşeyecek kalan zamana şifa verecek.
İşte; beni böyle yaklaşık yarım yüzyıl öncelerine itip,dağarcığı açmaya zorlayan iletişim kolaylığıdır.Bunu sağlayan da dostumuz Hulusi Serezli oldu.Yazarlar da eski dostlar ve öğrenciler olunca yazma ve paylaşma isteğim arttı.Arşivde,köşe- bucakta kalıp çürüyeceğine (ne yazık ki bir kısmı öyle oldu),bakılsın,görülsün istedim.
Zile Lisesinin ilk öğrencilerinin çoğu şimdi emeklidir.Türkiyemizin her yerinde etkin görevlerde olanlar var.Bizleri hala unutmayıp kapımızı çalanlar var.Rahmete uğurladıklarımız var.Ne acıdır onların içinde çok sevdiklerimiz var. İlk öğrencilerin çocukları,belki de torunları bu anılarda isimlerini okur,resimlerini görür kıvanırlar ‘’Sen neymişsin,BABA/ANNE !!’’diyenler olacaktır,eminim.. İsimleri ve fotoğrafları yeralacak olanların bizi hoş göreceklerini umarım.Zaten bunlar,Zile’ de bir dönem insanlarca paylaşılmış gösteri ve etkinliklerdir;özel nitelik taşımamaktadır. Haziran / 2008 - BURSA
HÜSEYİN ULUS ZİLE LİSESİ İNGİLİZCE ÖĞRETMENİ ( l965-1973 )
|